درون فکنی

ملانی کلاین یکی از نظریه پردازان پسا فرویدی می‌باشد که باعث شد تئوری او افزایش یابد. او بیشتر از فروید این مطلب را مورد بررسی قرار داد و بر روی دوران کودکی تاکید کرد و مفاهیم روانکاوری را برای نوزادان نیز به کار برد .کلاین بر این باور بود که در سنین کودکی از برخی از مکانیسم‌ها بیشتر استفاده می‌شود.

که میتوان به مواردی مانند دوپاره سازی، درون فکنی، برون فکنی و همانند سازی فرافکنانه اشاره نمود. در واقع نوزاد از همان ابتدا متوجه می‌شود که مادر یا همان شی ابتدایی دارای ویژگی های مثبت و منفی می‌باشد.

اما او از نظر روانی قادر نیست تا دو جنبه فرد را مورد بررسی قرار دهد و به همین دلیل در ذهن خود به دو پاره‌سازی یا تقسیم دست می‌زند و دو شی را به عنوان پستان خوب و پستان بد در نظر می‌گیرد و بعد در نظر می‌گیرد تا این ویژگی ها را با مکانیسم درون فکنی در خود ایجاد نماید. در صورتی که کودک ویژگی‌های مثبت را جذب کند از احساس تنش و اضطراب در‌امان خواهد بود و در صورت جذب ویژگی های منفی کودک نسبت به آنها احساس کنترل خواهد داشت، با این حال آن چه کودک به درون خود راه می‌دهد بازنمای واقعی اشیا نخواهد بود بلکه تا حدودی به تخیل و خیال بافی او مربوط می‌شود.